“Data exchange” service offers individual users metadata transfer in several different formats. Citation formats are offered for transfers in texts as for the transfer into internet pages. Citation formats include permanent links that guarantee access to cited sources. For use are commonly structured metadata schemes : Dublin Core xml and ETUB-MS xml, local adaptation of international ETD-MS scheme intended for use in academic documents.
Export
Radulović, Aleksandra
Distribucija opterećenja u modelima implantatno nošenih akrilatnih nadoknada
Autorstvo-Nekomercijalno-Deliti pod istim uslovima 3.0 (CC BY-NC-SA 3.0)
Dozvoljavate umnožavanje, distribuciju i javno saopštavanje dela, i prerade, ako se navede ime autora na način odredjen od strane autora ili davaoca licence i ako se prerada distribuira pod istom ili sličnom licencom. Ova licenca ne dozvoljava komercijalnu upotrebu dela i prerada. Osnovni opis Licence: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/rs/deed.sr_LATN Sadržaj ugovora u celini: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/3.0/rs/legalcode.sr-Latn
Academic metadata
Doktorska disertacija
Medicinske nauke
Univerzitet u Banjoj Luci
Medicinski fakultet
Other Theses Metadata
Load distribution in models with implant - supported acrylic restaurations
medicinske nauke - stomatologija - stomatološka protetika / medical science - dentistry - prosthodontic
Živković, Rade (mentor)
Uvod: Totalna zubna proteza predstavlja konvencionalni način rehabilitacije pacijenata sa potpunom bezubosti. To je ujedno bio i jedini nači rehabilitacije prije nastanka pojma oseointegracije. Međutim, razvojem biokompatibilnih, a zatim i bioaktivnih gradivnih materijala sa jedne, kao i rješavanjem problema oseointegracije sa druge strane, ponuđeni su novi terapijski modealiteti u rehabilitaciji potpune bezubosti kroz uptrebu dentalnih implantata. Razvojem implantologije, dolazi i do razvoja implanto-protetike u okviru koje se nude mnogobrojna rehabilitacijska rješenja . Sidrenje totalne zubne proteze za implantate mogućeje preko posebnih vrsta suprasrtuktura, koje se uznačene kao retencioni sistemi. Postoji veliki broj dizajnom različitih retencionih sistema, čiji izbor nije uvijek jednostavan.
Cilj: Studija je imala za cilj da analizira distribuciju napona i deformacije u 3D modelima bezube donje vilice sa postavljena dva i četiri standardna implantata i prečkom, odnosno lokatorom kao retencionim sistemom. Napon i deformacija su analizirani u sklopu implantat-retencioni sistem, kost ispod baze TZP, periimplantatna kost, te u samoj totalnoj zubnoj protezi.
Metod: Eksperimentalno istraživanje sprovedeno je u labaratoriji za numeričke simulacije, Mašinskog fakulteta u Beogradu. Metodom konačnih elemenata formirana su četiri prororačunska 3D modela bezube donje vilice. U dva modela su postavljena dva standardna i prečka, odnosno lokator kao retncioni sistem i preko njih totalna zubna proteza sa ugrađenim analognim dijelovima retencionih sistema. U sledeća dva 3D modela postavljena su četiri standardna implantata, prečka, odnosno lokator i prelo njih totalna zubna proteza sa analognim dijelovima retencionih sistema. Modeli su fiksirani u položaju centralne okluzije i na njih je aplikovana sila od ukupno 400N.
Rezultati: Vrijednosti napona i deformacije u sklopu implantat-retencioni sistem bile su daleko veće u slučaju prečke kao retencionog sistema, u odnosu na lokator i kad se posmatra 3D model sa dva i sa četiri implantata. Rezultati napona i deformacije u kosti ispod baze totalbe zubne protezepokazuje razlike između modela sa dva i četiri implantata, kao i razlike pri korištenju
različitog retencionog sistema.U periimplantatanoj kosti, naponi i deformacije su očekivano dosegli daleko više vrijednosti u 3D modelima sa dva i četiri implantata i prečkom kao retencionim sistemom, u odnosu na 3D modele sa istim brojem postavljenih implantata i lokatorom kao retencionim sistemom. Eksperimentalni rezultatai napona i deformacije u samoj totalnoj zubnoj protezei više vrijednosti dosegle su u modelima sa većim brojem postavljenih implantata, a takođe su više bile i u slučajevima sa prečkom u odnosu na lokator kao retencionim sistemom.
Zaključak: Značajno smanjenje napona i deformacije u sklopu implantat-retencioni sistem, registrovano je prilikom korištenja lokatora kao retencionog sistema u 3D modelima sa dva implantata. Koštana baza totalne zubne proteze izložena je najmanjoj deformaciji prilikom korištenja prečke kao retencionog sistema u kombinaciji sa četiri postavljena implantata. Prenos okluzalnih opterećenja se u ovom slučaju većinski prenosi na implantate i periimplantatanu kost. Broj implantata utiče na povoljniju distribuciju napona i deformacije u periimplantatnoj kosti, tako da dovodi do njihovog smanjenja. Ovi rezultati bi mogli imati značajnu ulogu u kliničkoj praksi, naročitio prilikom planiranja ukupnog broja implantata i izbora retencionog sistema u rehabilitaciji potpune bezubosti donje vilice.
Introduction: Total dentures represent a conventional way of edentulous patient rehabilitation. It was also the only way of rehabilitation used prior to the concept of osseointegration. However, the development of biocompatible and then bioactive materials on the one hand and by solving osseointegration problems on the other hand, the new therapeutic solutions were discovered in the rehabilitation of complete edentulism through application of dental implants. With the development of implantology, there is also the development of implant prosthetics as part of which many rehabilitation solutions exist. Anchoring of complete dentures for implants is possible through special types of superstructures, which are designated as retention systems. There are a number of different retention system designs, the choice of which is not always easy.
Objective: The study aims at analysing the stress/strain distribution of 3D models of the edentulous mandible with two and four standard implants and a bar, i.e. a locator as a retention system. Stress and deformation were analysed as part of the implant-retention system, the bone below dentures base, the peri-implant bone, and in the complete denture itself.
Method: The experimental research was conducted in the laboratory for numerical simulations at the Faculty of Mechanical Engineering in Belgrade. Four 3D calculation models of the toothless lower jaw were formed by the finite element method. In two models, the two standard implants and a bar were positioned, i.e. a locator as a retention system and a complete denture with built-in analogue parts of retention systems above. In the next two 3D models, four standard implants, a bar, i.e. a locator, and a total denture with analogous parts of retention systems were positioned. The models were fixed in the position of central occlusion and 400N total force was applied to them.
Results: The values of stress and strain within the implant-retention system were far higher in the case of the bar as a retention system, compared to the locator, when observing the 3D model with
two and four implants. The stress/strain results in the bone below the base of the complete denture show two differences between the two- and four-implant models, as well as differences in the use of different retention systems. In the peri-implant bone, stress/strain values have expectedly reached significantly higher values in 3D models with two and four implants and a bar as a retention system, compared to 3D models with the same number of implants and a locator as a retention system. Experimental stress/strain results in the complete denture reached higher values in models with a larger number of implants, and were also higher in cases with a bar in relation to the locator as a retention system.
Conclusion: A significant reduction in stress and strain within the implant-retention system was registered when using the locator as a retention system in 3D models with two implants. The bone base of the total denture was exposed to the least deformation when using the bar as a retention system in combination with four implants. In this case, the transfer of occlusal loads is mostly transferred to the implants and peri-implant bone. The number of implants affects the more favorable distribution of stress and deformation in the peri-implant bone, so that it leads to their reduction. These results could play a significant role in clinical practice, especially when planning the total number of implants and choosing a retention system in the rehabilitation of edentulous lower jaw.
Uvod: Totalna zubna proteza predstavlja konvencionalni način rehabilitacije pacijenata sa potpunom bezubosti. To je ujedno bio i jedini nači rehabilitacije prije nastanka pojma oseointegracije. Međutim, razvojem biokompatibilnih, a zatim i bioaktivnih gradivnih materijala sa jedne, kao i rješavanjem problema oseointegracije sa druge strane, ponuđeni su novi terapijski modealiteti u rehabilitaciji potpune bezubosti kroz uptrebu dentalnih implantata. Razvojem implantologije, dolazi i do razvoja implanto-protetike u okviru koje se nude mnogobrojna rehabilitacijska rješenja . Sidrenje totalne zubne proteze za implantate mogućeje preko posebnih vrsta suprasrtuktura, koje se uznačene kao retencioni sistemi. Postoji veliki broj dizajnom različitih retencionih sistema, čiji izbor nije uvijek jednostavan.
Cilj: Studija je imala za cilj da analizira distribuciju napona i deformacije u 3D modelima bezube donje vilice sa postavljena dva i četiri standardna implantata i prečkom, odnosno lokatorom kao retencionim sistemom. Napon i deformacija su analizirani u sklopu implantat-retencioni sistem, kost ispod baze TZP, periimplantatna kost, te u samoj totalnoj zubnoj protezi.
Metod: Eksperimentalno istraživanje sprovedeno je u labaratoriji za numeričke simulacije, Mašinskog fakulteta u Beogradu. Metodom konačnih elemenata formirana su četiri prororačunska 3D modela bezube donje vilice. U dva modela su postavljena dva standardna i prečka, odnosno lokator kao retncioni sistem i preko njih totalna zubna proteza sa ugrađenim analognim dijelovima retencionih sistema. U sledeća dva 3D modela postavljena su četiri standardna implantata, prečka, odnosno lokator i prelo njih totalna zubna proteza sa analognim dijelovima retencionih sistema. Modeli su fiksirani u položaju centralne okluzije i na njih je aplikovana sila od ukupno 400N.
Rezultati: Vrijednosti napona i deformacije u sklopu implantat-retencioni sistem bile su daleko veće u slučaju prečke kao retencionog sistema, u odnosu na lokator i kad se posmatra 3D model sa dva i sa četiri implantata. Rezultati napona i deformacije u kosti ispod baze totalbe zubne protezepokazuje razlike između modela sa dva i četiri implantata, kao i razlike pri korištenju
različitog retencionog sistema.U periimplantatanoj kosti, naponi i deformacije su očekivano dosegli daleko više vrijednosti u 3D modelima sa dva i četiri implantata i prečkom kao retencionim sistemom, u odnosu na 3D modele sa istim brojem postavljenih implantata i lokatorom kao retencionim sistemom. Eksperimentalni rezultatai napona i deformacije u samoj totalnoj zubnoj protezei više vrijednosti dosegle su u modelima sa većim brojem postavljenih implantata, a takođe su više bile i u slučajevima sa prečkom u odnosu na lokator kao retencionim sistemom.
Zaključak: Značajno smanjenje napona i deformacije u sklopu implantat-retencioni sistem, registrovano je prilikom korištenja lokatora kao retencionog sistema u 3D modelima sa dva implantata. Koštana baza totalne zubne proteze izložena je najmanjoj deformaciji prilikom korištenja prečke kao retencionog sistema u kombinaciji sa četiri postavljena implantata. Prenos okluzalnih opterećenja se u ovom slučaju većinski prenosi na implantate i periimplantatanu kost. Broj implantata utiče na povoljniju distribuciju napona i deformacije u periimplantatnoj kosti, tako da dovodi do njihovog smanjenja. Ovi rezultati bi mogli imati značajnu ulogu u kliničkoj praksi, naročitio prilikom planiranja ukupnog broja implantata i izbora retencionog sistema u rehabilitaciji potpune bezubosti donje vilice.
https://phaidra.unibl.org/detail_object/o:2075
